Obiekt do interakcji

sie 24, 2020 | Interaktywny Mapping

W tej części skupimy się na wykonaniu obiektu, poprzez który będziemy wchodzić w interakcję z naszym mappingiem. Będzie to miniatura sześcianu wydrukowana w 3D, z trzema dotykowymi ściankami. 

Jeśli nie masz dostępu do drukarki 3D, obiekt możesz wykonać samodzielnie z wybranych materiałów, np. grubej tektury albo zlecić wykonanie zewnętrznej firmie. Aby zrealizować dotykowe ścianki wykorzystamy płytkę TouchBoard (https://www.bareconductive.com/shop/touch-board/). Konfiguracja nie będzie wymagała pisania programu na płytkę – wykorzystamy jeden z przykładów dostępnych w środowisku Arduino IDE. 

Potrzebne materiały:

  • Płytka TouchBoard https://www.bareconductive.com/shop/touch-board/
  • Drukarka 3D
  • Cienki arkusz miedzi (Lub dowolnego innego przewodzącego materiału)
  • 3 cienkie kabelki (np. do płytek stykowych)
  • Lutownica, cyna, nożyczki
  • Papier ścierny
  • Co najmniej 4 śrubki 3mm
  • Klej Kropelka

Model 3D obiektu do interakcji możesz pobrać tutaj.

Drukujemy model 3D. Model składa się z trzech części ale wystarczy wydrukować dwie. Obudowa na BareConductive jest opcjonalna. Z miedzianej blachy wycinamy trzy kwadraty o boku 35 mm, posłużą jako dotykowe “przyciski” do interakcji. Chcemy aby po dotknięciu miedzianych kwadratów na odpowiadającej im ściankach na mapowanym sześcianie zaszła jakaś interakcja, np. zmiana video, bądź dodanie efektu. Do dzieła.

Przez tunele wewnątrz modelu 3D będziemy przepuszczać kabelki (jak na zdjęciu). Kabelki z jednej strony przylutowujemy do miedzianych blaszek, które przyklejamy Kropelką w wyznaczone miejsca na modelu 3D. Drugi koniec każdego kabelka przymocowujemy do odpowiednich wyjść na BareConductive (o tym niżej). Na końcu skręcamy obiekt śrubami od dołu i mamy gotowy model!

Konfiguracja płytki

Płytka TouchBoard od Bare Conductive umożliwia zrealizowanie dotykowych interfejsów w bardzo prosty sposób. Na ich stronie znajdziesz mnóstwo przykładów, w jaki sposób można ją wykorzystać. Oprogramowanie na płytkę można wgrywać za pomocą środowiska Arduino IDE.

Pobierz i zainstaluj program Arduino IDE dla twojego systemu operacyjnego https://www.arduino.cc/en/Main/Software uruchom zainstalowany program, a następnie zamknij go – utworzy to niezbędne foldery.

 

Pobierz instalator TouchBoard:

Rozpakuj pobrane archiwum i uruchom instalator. Pamiętaj aby wcześniej odłączyć płytkę TouchBoard od komputera. Po zakończeniu instalacji uruchom program Arduino IDE i podłącz płytkę kablem USB do komputera.

Z menu u góry okna wybierz:

File(lub Plik)->Sketchbook->Touch Board Examples->HID_Keyboard

Otworzy się okno z kodem przykładowego programu, który umożliwia wykorzystanie dotykowych padów na płytce TouchBoard jak zwykłej klawiatury USB.

Następnie z tego samego menu u góry wybierz: Tools->Board->Bare Conductive Touch Board

Potem z tego samego menu wybierz port pod którym jest widoczna podłączona płytka: Tools->Port

Jeśli do tej pory wszystko poszło zgodnie z planem wciśnij przycisk upload (zaznaczono kolorem żółtym)

Jeśli napotkałeś jakieś problemy, skorzystaj z instrukcji zamieszczonej na stronie producenta https://www.bareconductive.com/make/setting-up-arduino-with-your-touch-board/

Gdy zakończy się wgrywanie kodu na płytkę, otwórz notatnik aby przetestować czy płytka działa tak jak powinna. Ustaw kursor na początku linii w notatniku i dotknij któregoś z dotykowych padów na płytce – powinny pojawiać się literki w notatniku.

Połączenie płytki i miniatury sześcianu

Przylutuj lub przykręć końce kabelków do padów na płytce TouchBoard (wybierz trzy z brzegu). Pamiętaj aby płytka była odłączona od komputera podczas lutowania!

Następnym krokiem jest kalibracja przycisków dotykowych. Podłącz płytkę do komputera i naciśnij (i przytrzymaj chwilę) przycisk RESET na płytce. Powinny zacząć mrugać diody znajdujące się na płytce.

Aby przetestować gotowy obiekt ponownie otwórz notatnik, ustaw kursor na początku linii w notatniku i dotknij tym razem miedzianych płytek na miniaturze sześcianu – powinny pojawiać się literki w notatniku.

W kolejnej części powrócimy do środowiska Processing i zmodyfikujemy nasz program do mappingu tak, aby wykorzystać stworzoną miniaturę sześcianu do interakcji z projekcją.

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *